सोमवार, १४ जुलै, २००८

एक गोड आठवण

अशीच एक आठवण... माझी अन् माझ्या बाबांची आठवण... आम्ही अस्वाद मध्ये गेलो होतो (दादरच हॉटेल).. बाबांन पियुश प्यायच होत... मी विचारल (बाबांसमोर माझ्या मेंदुच वय खरोखरच कमी व्ह्यायच बहुतेक) मी : बाबा.. पियुष नेमक कशापासुन बनवितात? बाबा: अग श्रिखंडाच रिकाम पातेल असत ना? त्याला थोड श्रिखंड उरलेल असत.. ते पावसाच्या पाण्यत ठेवायच... उरत ते पियुष.. मी : (मुर्खा सारखी) पण यांना दरवेळेस कस काय पावसाच पाणी मिळत? बाबा : अगं (इथे मी एकदम सिरियसली ऐकत होते) ते काय करतात माहितेय? श्रिखंडाच भांड नळा खाली ठेवतात... आणि नळा खाली चाळणी धरतात.. झाल...(एक कटाक्ष टाकुन...) डम्बो. मी: ....... :) खरच काही गोड आठवणी हसवत हसवत डोळ्यांच्या कडा नकळत भिजवतात ना?

२ टिप्पण्या:

मी रेश्मा म्हणाले...

kharach khup god aathavan aahe
aani ti aathavan tyach god padhatine mandaliss
So sweettttttttttttt

Monsieur K म्हणाले...

innocence is amazing - u believe e'thing and anything; u get hurt easily n recover much faster; and u experience happiness with the utmost trivial things :)

quite a nostalgic post...chhaan vaatla vaachun.. keep writing :)